تاريخچه:

     اين همايش مورد توجه 216 كتابدار كه نمايندگان 140 كتابخانه بودند قرار گرفت. تمايل بين‌المللي از طريق نمايندگان كشورهايي نظير استراليا، بلژيك، دانمارك، فرانسه، آلمان، يونان، ايتاليا، و ايالات متحده و نيز آنهايي كه از انگليس آمده بودند انعكاس يافت. در آخرين روز همايش، پنجم اكتبر 1877، حاضران به اين نتيجه رسيدند كه انجمن كتابداران انگليس تأسيس شود. اساسنامه اصلي انجمن سعي در تشويق عضويت در سطح وسيع داشت و مهم‌ترين هدفش متحد كردن همه كساني بود كه دست‌اندركار يا علاقه‌مند به كار كتابخانه بودند تا از آن طريق، بهترين شكل اداره كتابخانه‌هاي موجود يا كتابخانه‌هاي جديد در حال تأسيس انجام گيرد. عضويت در انجمن براي همگان آزاد بود و اين امر سبب شد كه اين انجمن در شمار اعضاي اوليه خود دانشمنداني از قبيل بنجامين جووِت، استانلي جونز، مارك پاتيسون، ماكس مولر، و الكساندر بل جام را داشته باشد.

            انجمن كتابداران انگليس به كتابخانه‌هاي غيرعمومي توجهي نداشت و هيچ‌گونه تشويقي براي پيوستن كتابداران كتابخانه‌هاي تخصصي و دانشگاهي به انجمن انجام نداد. اين طرفداري از كتابخانه‌هاي عمومي مستقيماً به تشكيل انجمن كتابخانه‌هاي تخصصي و دفاتر اطلاعاتي (اسليب)* در سال 1926؛ انجمن كتابخانه‌هاي آموزشگاهي در سال 1937؛ و همايش دائمي كتابخانه‌هاي ملي و دانشگاهي (اسكونول)  در  سال 1950 انجاميد.

     طي سال‌ها، جنبش‌هاي متعددي براي تشكيل فدراسيوني از سازمان‌هاي مربوط به كتابداري و اطلاع‌رساني در سراسر انگليس انجام گرفت؛ اما هيچ‌يك موفق نبود. در سال ،1989 ويلفريد ساندرز در اين زمينه بررسي‌يي انجام داد. (به‌سوي سازمان متحد حرفه‌اي كتابداري، اطلاع‌رساني، و خدمات اطلاعاتي: نظري شخصي جزوه‌اي بود كه اسليب، ايز ، و  انجمن كتابداران انگليس را متحد مي‌ساخت. هر سه سازمان طرح اوليه‌اي پيشنهاد كردند و انجمن كتابداران آمادگي توجه و پيروي از پيشنهادها را اعلام داشت؛ اما نهادهاي ديگر، رفتاري غيرصميمانه داشتند تا اينكه در سال 1991 اين انديشه كاملاً نابود شد.

           شعبه‌ها و گروه‌ه:

             تاريخ ايجاد شعبه‌هاي انجمن كتابداران به سال 1896 بازمي‌گردد كه در آن، شعبه شمال غربي به‌وجود آمد و بقيه شاخه‌هاي ناحيه‌اي متعاقب آن تأسيس گرديد كه تعدادي از آنها، مانند بريستول و بيرمينگام، مبناي شهري داشتند. وسيع‌ترين شعبه مربوط به لندن و حومه آن بود كه در سال 1923 افتتاح گرديد. انجمن كتابداران اسكاتلند در سال 1908 تأسيس و در سال 1931 تبديل به يكي از شعبه‌هاي انجمن كتابداران انگليس شد. با تشكيل شعبه‌هاي يوركشاير و جنوب غربي در سال 1949، انجمن كتابداران انگليس همه بريتانيا را زير پوشش قرار داد. ايالت ويلز تحت پوشش انجمن كتابداران ويلز كه شعبه‌اي از انجمن كتابداران انگليس بود در آمد و سرزمين ايرلند شمالي نيز با شعبه ايرلند شمالي پوشش داده شد.

           اعضاي انجمن كتابداران انگليس به خودي خود به عضويت شعبه محلي كه در آن اقامت داشتند يا كار مي‌كردند در مي‌آمدند. هم اكنون انجمن كتابداران انگليس داراي 12 شعبه است كه هر يك نماينده‌اي انتخابي در شورا و انجمن دارد.

        ايجاد گروه‌ها از سال 1895، يعني زماني‌كه انجمن كمك‌كتابداران به‌وجود آمد، آغاز گرديد. اين انجمن در زمان تأسيس نهادي مستقل بود؛ اما در سال 1930، زماني‌كه انجمن ايجاد بخش‌هايي را براي دانشگاه‌ها، كتابخانه‌هاي تحقيقاتي، و كتابخانه‌هاي حومه شروع كرد؛ به‌صورت بخشي از انجمن كتابداران انگليس در آمد. از سال 1945، شوراي انجمن كتابداران براي جذب عضويت كتابداران انواع كتابخانه‌ها، تلاش بيشتري كرد و بخش‌هاي بيشتري تأسيس شد، كه بخش كتابخانه‌هاي جوانان، كتابخانه‌هاي پزشكي، مرجع، و كتابخانه‌هاي اختصاصي از آن جمله‌اند. درسال 1962، پيرو پيشنهاد پذيرفته‌شده هاگ باري، بخش‌ها به گروه‌ها تغيير نام دادند. گروه‌هايي نيز براي كتابخانه‌هاي بيمارستان‌ها، مراجعه‌كنندگان معلول، تاريخ كتابداري، فهرستنويسي و نمايه‌سازي، كتاب‌هاي كمياب، و كتابداري بين‌المللي به‌وجود آمد. گروه‌هاي ديگري نيز تا سال 1991 تأسيس شد كه جمعاً 23 گروه را تشكيل مي‌داد. گروه‌ها نيز مانند شعبه‌ها سرگرم نشر مجلاتي از قبيل )مجله كتابخانه عمومي((تاريخ كتابخانه(، و )مروري بر كتابخانه جوانان(  و برگزاري همايش‌هايي در همه نقاط كشور بودند. از سال 1988 هر گروه نماينده‌اي انتخابي در شوراي انجمن كتابداران انگليس دارد.

       امور بين‌الملل:

       اين اداره كه با همايشي بين‌المللي به‌وجود آمد، پنجاهمين سال تأسيس خود را با همايش سالانه ادينبورگ در سال 1927 جشن گرفت كه منتج به تأسيس ايفلا* شد. قبل از آغاز فعاليت ايفلا، تلاش‌هاي ناچيزي صورت مي‌گرفت تا انجمن كتابداران در كتابداري جهاني نقشي هدايت‌كننده داشته باشد. اما از سال 1945، روند كاملاً متفاوتي آغاز شد و همكاري‌هاي انجمن كتابداران با ايفلا تا حد قابل ملاحظه‌اي گسترش يافت.

            انجمن كتابداران انگليس بارها ميزبان همايش‌هاي متعدد ايفلا بود. از ديگر زمينه‌هاي توسعه بين‌المللي، بعد از جنگ جهاني دوم، گسترش فعاليت‌هاي شوراي بريتانيا براي ايجاد انگيزه توسعه كتابخانه‌ها در دنيا، به‌ويژه در كشورهاي مشترك‌المنافع بود.

          تعداد زيادي از كتابداران انگليسي به كشورهاي خارجي سفر كردند تا مسئوليت كتابخانه‌هاي شوراهاي فرهنگي بريتانيا را برعهده گيرند يا كشورهاي در حال توسعه را به گسترش كتابخانه‌ها تشويق كنند.

       در سال 1971 "بنياد كشورهاي مشترك‌المنافع" انجمن كتابداران را به كمك براي پايه‌گذاري "انجمن كتابداران كشورهاي مشترك‌المنافع" (كوملا) تشويق كرد. بعد از همايشي توجيهي براي كتابداران 22 كشور مشترك‌المنافع در اداره مركزي انجمن كتابداران در لندن، كوملا در لاگوس (نيجريه) در سال 1972 افتتاح شد. هاگ باري دبير انجمن كتابداران انگليس به‌عنوان اولين دبير كوملا مشغول فعاليت شد و نخستين اساسنامه را فراهم كرد. كي. سي. هاريسون  (رئيس انجمن كتابداران انگليس در سال 1973) به عنوان اولين رئيس كوملا در سال‌هاي 1972 تا 1975 انتخاب شد و در سال‌هاي 1980 تا 1983 نيز دبير اجرايي آن بود و هم‌اكنون نيز انجمن كتابداران انگليس به حمايت‌هاي كامل خود از كوملا ادامه مي‌دهد.

           از سال 1968 كه گروه بين‌المللي انجمن كتابداران شروع به فعاليت كرده است، تقريباً 1500 عضو در سال 1991 داشته است كه گردهمايي‌هاي خود را منظماً برگزار كرده و( فصلنامه كانون) را مرتباً براي اعضا انتشار داده است.

          نفوذ در دولت:

          در سال 1898 فرمان سلطنتي به انجمن كتابداران انگليس داده شد و متن آن شامل عبارت‌هايي چون "براي رونق بيشتر اداره كتابخانه‌ها" و "نظارت بر وضع قوانين" گرديد. انجمن كتابداران در به نتيجه رساندن "موافقت‌نامه كتاب‌هاي ويژه"در سال 1929 و 1931 نقش مهمي ايفا كرده .

           كه كتابخانه‌هاي عمومي از آن بهره‌اي فراوان بردند. انجمن، در خلال سال‌ها، نمايندگاني به كميته‌هاي بسيار - اعم از دولتي و غيردولتي - معرفي كرده است. در اين كميته‌ها مدارك مهمي از قبيل گزارش سال 1927 كنيون، گزارش سال 1959 رُبرتز، و گزارش سال 1969 دينتون تدوين شده است. كنيون انگيزه همكاري كتابخانه‌ها را در سراسر بريتانيا ايجاد كرد. گزارش رُبرتز منجر به قانون سال 1964 كتابخانه‌هاي عمومي و موزه‌ها شد، و دينتون زمينه‌هاي تصويب قانون سال 1972 كتابخانه‌هاي انگليس را فراهم ساخت.

            انجمن در بحث‌هاي طولاني قبل از تصويب قانون واسپاري عمومي  سال 1979، نقش برجسته‌اي داشت و به‌طور مداوم تلاش مي‌كرد تا كاركنان كتابخانه‌ها را از خطر تحمل امور اضافي مربوط به اين مصوّبه حفظ كند و بر اين نكته تأكيد داشت كه هزينه‌هاي تهيه كتاب براي كتابخانه‌ها نبايد به‌سبب هزينه‌هاي اضافي تجهيزات مورد لزوم كاهش يابد، و سرانجام قوانين نهايي هزينه‌هاي ذخيره‌اي را درنظر گرفت تا در سال 1982 قانون واسپاري قابل اجرا شد.

     امور حال و آينده:

            انجمن كتابداران، در طي سال‌ها، به‌عنوان بخشي از تلاش‌هاي خود براي زنده نگاه‌داشتن آرمان‌هاي بانيان انجمن بر مسائلي از قبيل سانسور، حق مؤلف، و هزينه‌هاي كتابخانه‌ها نظارت داشته است. انجمن اتحاديه‌اي بازرگاني نيست؛ ليكن در زمينه حقوق و شرايط خدمتي اعضا در همه سطوح توصيه‌هايي داشته و رهنمودها و خط‌مشي‌هايي براي كتابخانه‌هاي عمومي، آموزشگاهي، بيمارستاني، و ديگر انواع كتابخانه‌ها تدوين كرده و سازمان‌هايي را كه كتابخانه‌ها به آنها وابسته‌اند به حفظ حداقل استانداردهاي خدمتي ترغيب كرده است.

            در دو دهه اول عمر انجمن، روند دانشگاهي و كتابشناختي مسلط بود، اما با گسترش فعاليت‌هاي كتابخانه‌هاي عمومي در دهه 1880 و 1890، كتابداران كتابخانه‌هاي عمومي كه به انجمن ملحق شده بودند انتظار داشتند كه به مقوله‌هاي عملي از جمله رده‌بندي، فهرستنويسي، و دسترسي آزاد به منابع توجه و دقت بيشتري مبذول شود و، از اين رو، كتابداران كتابخانه‌هاي عمومي سريعاً كنترل انجمن را به‌دست گرفتند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: